۹۹-۲-۲۵ تفسیر سوره طه جلسه ۹ آیه ۱۲۳-۱۲۷
بسم الله الرحمن الرحیم
تفسیر سوره طه (۹۹/۲/۲۵)
قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَمِیعًا بَعْضُکمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ فَإِمَّا یأْتِینَّکم مِّنِّی هُدًی فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَای فَلَا یضِلُّ وَلَا یشْقَیٰ
گفت فرود شوید از آن همگی گروهی از شما گروهی را دشمن تا گاهی که بیاید شما را از من رهبری پس آنکه پیروی کند راهنمایی مرا نه گمراه شود و نه رنج برد (یا بدبخت شود)(۱۲۳)
نکته (اکثراً مفسرین هدی را به معنی هادی میگرند
تفاوت بین هادی و هدی”
هادی به معنی هدایت کننده
هدی یعنی هدایت
ایات قران هدی است یا هادی!
امام معصوم برادر قران هادی است یا هدی!
ذَٰلِک الْکتَابُ لَا رَیبَ ۛ فِیهِ ۛ هُدًی لِلْمُتَّقِینَ
هُدًی وَبُشْرَیٰ لِلْمُؤْمِنِینَ
هادی به معنی هدایت کننده است. انسان را راهنمایی می‌کند کدام سو برو یا نرو، گوشِت به هادی باشد
ای هدایت کننده گمراهان
هدی را باید چشم به آن بدوزی
فمن اتبع هدی، دنبال هدی برو.
تفاوت امام معصوم با عرفا حقیقی در چیست؟ تفاوت انها در هادی و هدی است.
عالم هادی است و امام هدی است
حرف هادی را باید گوش داد ولی هادی دارای عصمت نیست و ممکن یک جایی خطا کند.
علی مع الحق و الحق مع علی (هرجا علی رفت دنبالش برو صحبت گوش کردن نیست صحبت چشم دوختن است
هادی طرف را هدایت می‌کند به راه وقتی به راه رسیدی، انجا می‌گوید فقط تو دنبال من بیا.
علی صراط مستقیم است در صراط قرار گرفتی باید دنبالش حرکت کنی. کسی چشم ندوزد به هدی کور محشور میشود چشم از امامت نباید برداری تمام حرکات و سکنات او را باید دنبال کنی.
هادی و هدی درست به معنی هدایت و هدایتگر است اما یک تفاوت ریزی بین انهاست کسی که دنبال هدی برود گمراه نمی‌شود چون دنبال هدایت دارد می‌رود.
به هادی گوش بسپار و به هدی چشم بسپار.
کسیکه دنبال هدی رفت گمراه نمی‌شود.
در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست
در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست
یعنی همین قران هدی است و امام هدی است.
هدی و هادی
روایت: این هدی ولایت ائمه است. که باید از ولایت انها تبعیت کنید.
رسول خدا ص به عمار فرمود اگر همه مسلمانان و مومنان به یک سو رفتند و علی تنها به یک سو رفت تو برو دنبال علی، چون علی خود حق است خود هدایت است
روایت: به اهلبیت من چیزی یاد ندهید انها بهتر می‌دانند
حدیث ثقلین:
«من در میان شما دو امانت نفیس و گرانبها می‌گذارم یکی کتاب خدا قرآن و دیگری عترتم اهل بیت را. تا وقتی که از این دو تمسک جویید، هرگز گمراه نخواهید شد و این دو یادگار من هیچ‌گاه از هم جدا نمی‌شوند. تا کنار حوض کوثر بر من وارد شوند.»
اگر کسی از تبعیت نکرد چطور میشود! آیه بعد
وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنکا وَنَحْشُرُهُ یوْمَ الْقِیامَهِ أَعْمَیٰ
و آنکه روی گرداند از یاد من همانا او را است زندگانی سخت و برون آریمش روز قیامت کور (۱۲۴)
فمن اتبع هدی در مقابل ذکر آورد.
ذکر خدا همان هدی است.
ذکر چی است که اینجا فرمود کسی از ذکر اعراض کند! یکی از معنای ذکر قران است، یعنی کسیکه از قران اعراض کند برای او معیشت تنگی است.
یکی از معنای ذکر خود رسول خداست. از خود قران سوره طلاق آیه ۱۰ (أَنزَلَ اللَّهُ إِلَیکمْ ذِکرًا)
امام صادق ع ذکر یعنی رسول الله ص.
فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ، ذکر یعنی رسول الله ص و اهل ذکر یعنی اهلبیت هستند.
اقا امیرالمومنان ع، سلونی قبل آن تفقدونی (بپرسید از من قبل از اینکه مرا نیابید)
تفاوت بین معیشت و حیات (حیات در مورد انسان و حیوان و ملائک و خدا که میگوییم خدا الحی و القیوم است.)
اما معیشت زندگی حیوانی است.
کسیکه از قران رو برگرداند معیشت او ضنک میشود یعنی تنگ و سخت میشود.
قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِی أَعْمَیٰ وَقَدْ کنتُ بَصِیرًا
گوید پروردگارا چرا مرا برون آوردی کور حالی که بودم بینا (۱۲۵)
چطور انسانی که کور محشور میشود عذابهای الهی را می‌بیند و چرا لذت نمی‌برم از چیزی که دیگران لذت می‌برند. منکه در دنیا بصیر بودم
فرق کافر و مؤمن (قران با مؤمن کار دارد …
مؤمن خیلی چیزها را می‌بیند که کافر نمی‌بیند
کافر خیلی زشتی و زیباییها را نمی‌بیند مثل رحم کردن به دیگران زیباست و زیبایی صدقه ووو اینها را نمی‌بیند چون از قران اعراض کرده. و خودش فکر می‌کرد در دنیا بینا بود کور بوده حالا نظام عوض شده هیچ زیبایی را نمی‌بیند.
هر چه انسان مؤمن‌تر و عارفتر باشد بیناتر است
یک قاعده را نسب العین قرار بدهیم
《کما تدین تدان، هر گونه عمل کنی باتو همان گونه عمل می‌کند》
اقْرَأْ کتَابَک کفَیٰ بِنَفْسِک الْیوْمَ عَلَیک حَسِیبًا
کتاب خودت را بخوان، خودتت حساب کن.
وَأَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکمْ
به عهد من وفا کنید تا به عهدم وفا کنم
عهد خداوند قران است، اعراض از قران یعنی عمل نکردن به قران.
وَکذَٰلِک نَجْزِی مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ یؤْمِن بِآیاتِ رَبِّهِ وَلَعَذَابُ الْآخِرَهِ أَشَدُّ وَأَبْقَیٰ
و چنین پاداش دهیم آن را که اسراف کند و ایمان نیارد به آیتهای پروردگار خود و همانا عذاب آخرت سخت‌تر است و پایدارتر (۱۲۷)
در این آیه دو مطلب را فرمود اسراف و ایمان
ایمان نیاوردن به ایات پروردگارش درست در مقابل الذین امنوا و عملوا الصالحات …آورد
نه عملش درست نه اعتقادش
اینها عمل صالح ندارند ایمان نمی اوردند و اسراف هم می‌کند.
اسراف تجاوز از حد است
وَکلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا ۚ إِنَّهُ لَا یحِبُّ الْمُسْرِفِینَ
کسیکه ایمان به ایات پروردگار ندارد مسرف است.
انسانی که مؤمن نیست از حد تجاوز می‌کند قدر نمی‌داند.
قدر یعنی اندازه
در عمل اسراف می‌کند ایمان به ایات پروردگار ندارد نه عمل درست دارد نه ایمان دارد. نمی‌شود ایمان باشد و عمل نکند
اشد یعنی شدیدتر و ابقی یعنی زمان آن باقی‌تر است.
در آخرت عذاب شدیدتر و باقی‌تر است و دوام دارد ولی در دنیا زمان زود گذر است و دوام ندارد عذاب و چون زمان سریع می‌گذرد انسان می‌تواند خودش را عوض کند و صفات رذیله را از خود دور کتد ولی درتکامل برزخی اینطور نیست سالها طول می‌کشد یک صفت رذیله را از خود دور کند (پناه بر خدا)