شراب و باده در اشعار عرفانی
بسم الله الرحمن الرحیم
گویندهلال رمضان گشت پدید
منبعد بگردباده نتوان گردید
درآخرشعبان بخورم چندان می
تادررمضان مست بیفتم تاعید
ازاشعارمنسوب به خیام نیشابوری
دراشعار عرفانی مراد از شراب و باده و امثال این موارد اشاره به مقام معرفت است لکن هرکجا در اشعار اینگونه تعابیر بکار برود حتما اشارات عرفانی مراد نیست
بلکه گاهی شعرا ازاین کلمات برای طبع…
ادامه مطلب ...