شرح ابیاتی از جناب حافظ در مورد مقام استغنا

بسم الله الرحمن الرحیم

شرح ابیاتی از جناب حافظ در مورد مقام استغنا

درین وادی به بانگ سیل بشنو
که صدمن خون مظلومان به یک جو

پرجبریل را اینجا بسوزند
بدان تاکودکان آتش فروزند

سخن گفتن که رایاراست اینجا
تعالی اله چه استغناست اینجا

برو حافظ درین معرض مزن دم
سخن کوتاه کن والله اعلم

استغنا یکی از حضرات الهیه است
والله غنی عن العالمین
خداوند بی نیاز از جهانیان است
خداوند را اسما وحضرات مختلف ومتفاوتی هست وهرکدام را اقتضایی است لذا جایی خداوند اشدالمعاقبین است وجایی ارحم الراحمین
گاهی خداوند ناز بنده اش را میکشد که، ادعونی استجب لکم، مرا بخوانید تا اجابت کنم ! در اینجا گویی خدا بنده اش را التماس میکند که از من بخواه وامثال این عبارات که خداوند از بنده اش خواهش میکند
اما در مقام استغنا هیچکس را به چیزی حساب نمیکند زیرا بی نیاز ازعالمیان است لذا هزار خرمن طاعت به نیم جو نخرد وصد من خون مظلوم را پشیزی ارزش نمی نهد وهیچ کسی را در این مقام حقی نیست حتی جبرییل امین را بال پر میسوزانند تا کودکان با آن بازی کنند واحدی را توان چون چرا کردن نیست
این مقام استغناست که جلال آن لسان عالمیان لال کرده وخاصان را زبان بریده است
سخن گفتن که را یاراست اینجا
تعالی اله چه استغناست اینجا
اولیای الهی که مظهر اسماالهیه هستند نیز چنین اند که با همه مهربانی حتی به حضرت جبرئیل باج نمیدهند تا چه رسد به دیگران
برو حافظ در این معرض مزن دم
سخن کوتاه کن والله اعلم

متن: استاد معماریان

سایت ادبستان معرفت-استاد محمد مهدی معماریان ساوجی.