۱۴۰۰-۳-۲۹ شرح عیون جلسه ۲۶۷
بسم الله الرحمن الرحیم
شنبه ۱۴۰۰/۳/۲۹(درس عیون )
موضوع “شرح عین ۴۰ بحث مناسبتها
برای افاضه در این عالم مناسبت نیاز است و تعبیر به استعداد همان مناسبت است.
موسئی نیست که دعوی اناالحق شنود **** ورنه این زمزمه اندر شجری نیست که نیست.
نسبتی نیست که مطلب را بگیرد و الا در متن نظام هستی پارتی بازی ندارند.
هرجا مناسبت باشد و استعداد حاصل باشد انسان می گیرد تا انسان با چه حضرتی مناسبت پیدا کند.
در مورد کفار ایه قران
فَأُمُّهُ هاوِیَهٌ ، مادرش هاویه است پس با هاویه تناسب دارد
انسان باید خودش بالا برود مقداری و دریافتهایی پیدا کند همیشه اینطور نیست علم پایین بیاید.
اقاجان میفرمود، انسان باید راه بیفتد چند تا شکار کند تا بقیه را فهم کند .
کسیکه میخواهد در مورد نبی اکرم کتاب بنویسد باید سنخیت با حال او داشته باشد تا حال او را بفهمد .
قران به پیامبر نازل شد برای امتش تا انها قران بخوانند تا به ملکوت نزدیک بشوند.
۱-شیخ در فصل هفتم از مقاله نهم الهیات شفاء
هر قوه نفسانی لذت و خیری ویژه و درد و رنجی خاص خود را دارد.
قوه شهویه در قوای ۵ گانه ما ساری است مثلا شهوت زبان چیزی خوشمزه بخورد.
شهوت جنسب مربوط به قوه لامسه است .
هرکدام از قوای ۵ گانه یک لذت و یک المی دارند.
نکته (نگاه کردن به سایتهای که صحنه های مستهجن دارند لذت جنسی را از بین می برد)
لذت غضب در پیروز شدن است، انسانی که غضب میکند در دلش چیزی بوجود می اید که میخواهد مغضوب را له کند و حالا اگر این نفرت و غضب کنترل بشود نفس انسان سعه پیدا میکند.
والکاظمین الغیظ
و لذت و هم امید است به خیرات
اصل، لذت است چه در مومن و چه در کافر ،خوابیدن و خوردن و بهشت همه برای لذت است.
نماز هم برای رسیدن به ان لذت عظمی است، اصالت و اصل لذت بردن است.
اصالت لذت درست است بشرطی که انسان را بفهمی و مراتب انسانی را بفهمی حرف درست است، چون انسان یک موقع بعد حیوانی را می فهمد و لذت را در بعد حیوانی می داند.
حالا بدانید ورای این لذات، لذتی است.
اگر لذت ترک لذت بدانی.
دگر شهوت نفس، لذت نخوانی
بالاترین لذت این دنیا لذت جنسی است درحالیکه لامسه پست ترین قوه است.
در مقابل لذات اخرت و بهجت کبری و لقای الهی …
لذت خودش ادراک است و ادراک علم است و علم اسم اعظم است.
هر کدام یک رنجی دارند لامسه بسوزد رنج می کشد…
کمال مخصوص نفس ناطقه است که عالمی عقلی گردد که در وی صور کل و نظام معقول در کل و خیر فائض در کل مرتسم گردد. واین از کلام بلند ابن سینا در کشف و شهود است.
حالا به تمام نظام عالم محیط بشوی و آن چه لذتی دارد.
۲- نظیر این سخن شیخ مطلبی است در فصل نهم نمط ۸ در بهجت و سرور فرمود:
هر چه که از ان لذت برده میشود سبب کمالی است که برای مدرک حاصل میشود که ان مدرک مورد لذت برای این مدرک خیر است .
هر چیزی که از او لذت می بری برای ان قوه کمال محسوب میشود
خود لذت در نفس اتفاق می افتد، ادراک در نفس است و ان لذت از ماده برهنه شود.
خود نفس انشاء می کند تمام لذات را.
وکمال جوهر عاقل این است که جلای حق اول به اندازه ای که جوهر عاقل می تواند به بهای ویژه اش نایل شود،
حق اول تجلی کند، به اندازه جوهر عقل شهود کند، کمال عقل این است،
انگاه همه وجود به ان گونه که هست در وی متمثل میشود.
کلام جناب قونوی
۳- حصول علم ذوقی درست ناشی از کشف کامل صحیح بعد از عنایت الهی متوقف بر تعطیل قوای جزئی ظاهری و باطنی است.
تعطیل قوای ظاهری و باطنی تا به کشف برسد
یکی از شرایط، محل ذکر انسان در خلوت باشد مخصوصا وقتی فرشته ای می خواهد حضور پیدا کند نباید کسی در ان خلوت باشد.
قوای ظاهری و باطنی از تصرف منع شوند. چشم و گوش هم تعطیل باشند خیال حفظ شود در طول روز و خیال در موقع ذکر حفظ شود.
نفس مثل سلطان است و قوا نیروهای او هستند و قوا می گویند ارام تا سلطان به کار خودش برسد،
دلت را از هر اعتقادی خالی کن .
یکی از چیزهایی که به کشف رنگ می دهد اعتقاد طرف است و گاهی کشف می اید صورت به اعتقاد طرف می دهد.
نکته مهم در مورد ذکر به چه چیز توجه کنید و خدا را چطور در نظر بگیریم ؟ به خدایی که همین الان اینجاست هر چه که هست من نمیدانم چیست من همان خدا را صدا میزنم ، و اگر با این توجه ذکر بگویی ان موقع ذکر شما جوهر و باطن پیدا می کند.
انگاه روی اوری به حق است به ان گونه که حق خود را می داند به واسطه توجه کلی اجمالی پاک از دیگر تعینات عادی و استحسانات تقلیدی و تعشقات نسبی با اختلاف متعلقات کونی که دارند.
الحمدلله علی الولایه