۱۴۰۱-۴-۱۶ شرح اصول کافی باب شناختن امام
بسم الله الرحمن الرحیم
پنج شنبه ۱۴۰۱/۴/۱۶) اصول کافی
موضوع: باب شناختن امام و مراجعه باو
خلاص بحث(معرفت الله با معرفت امام حاصل می‌شود،
دو نوع معرفت به خداوند داریم، معرفت به اینکه این عالم خالق دارد و این عالم افریننده ای دارد و اثبات هم شده
و یکی معرفت بخدا که خدا کیست و چیست؟ که بوسیله امام و حجت خدا این معرفت حاصل می‌شود.
خدا نماینده دارد و بوسیله نماینده‌اش شناخته می‌شود. که این بحث بوسیله ایات قران هم اثبات شد
روایات این باب می‌خواهد بگوید معرفت به امام معرفت بخداست
روایت (۵)
ذریح گوید: از امام صادق علیه السلام راجع به امامان بعد از پیغمبر (ص) پرسیدم، فرمود: امیرالمؤمنین علیه السلام امامست و سپس حسن امامست و سپس حسین امامست و سپس على بن الحسین امامست و سپس محمد بن على امامست، هر که منکر اینان شود، مانند کسى است که معرفت خداى تبارک تعالى و معرفت رسولش (ص) را منکر شده است. عرض کردم قربانت گردم و سپس شما امامید؟- این سخن را سه مرتبه تکرار کردم، فرمود: من این مطلب را تنها براى این به تو گفتم که از گواهان خداى تبارک و تعالى در زمینش باشى
شرح حدیث(در زمان خود امام معرفی امام چقدر سخت بوده، اصلاً عارفان و عابدان خدا اندک هستند، الا آن کسی که معرفت امام روزی او می‌شود.
عده‌ای هم حق بر انها تمام می‌شود ولی قبول نمی‌کنند.
حدیث از اقا موسی بن جعفر ع، این نیست که هر کسی دم از ولایت ما بزند مؤمن باشد، خدا اینها را قرار داده که مؤمنین واقعی تنها نباشند.
کسانی که عارف بخدا و عابد هستند قلیل هستند
إِنَّ کَثیرا مِنَ الْخُلَطاءِ لَیَبْغى بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ إِلاّ الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ قَلیلٌ ما هُمْ؛
بسیارى از شریکان (و دوستان) به یکدیگر ستم می‌کنند، مگر کسانى که اهل ایمان و عمل صالح هستند و آنان بسیار کم‌اند
روایت (۶)
امام صادق علیه السلام فرمود: شما صالح نباشید جز اینکه معرفت پیدا کنید ومعرفت نیابید جز اینکه تصدیق کنید و تصدیق نکنید جز اینکه تسلیم باشید. هر چهار در (تسلیم و تصدیق و معرفت و صلاح) را بکوبید که نخستین آنها جز بهمراهى آخرشان شایسته نگردد، کسانیکه همراه سه در باشند گمراه گشته و در بیراهى دورى افتاده‌اند. خداى تبارک و تعالى جز عمل صالح نپذیرد و جز وفاء بشروط و پیمانها را نپذیرد کسى که شرطش را با خداى عزوجل وفا کند و آنچه خدا در پیمانش بیان کرده بکار بندد به آنچه نزد خداست برسد و وعده خدا را کاملاً در یابد، خداى تبارک و تعالى بندگانش را به راههاى هدایت خبر داده و براى ایشان در آن راه‌ها چراغ‌های بلند قرار داده و به آنها خبر داده است که چگونه راه پیمایند و فرموده است (۸۳ سوره ۳۰) (((و من آمرزگار آنکسانم که توبه کرده و عمل صالح داشته و سپس راه هدایت پیماید. فرموده است))
۳۱ سوره ۵) (((خدا فقط از پرهیزکاران مى‌پذیرد))) پس کسى که از خدا نسبت به اوامرش تقوی داشته باشد خدا را ملاقات کند در حالیکه مؤمن باشد به آنچه محمد (ص) آورده است، افسوس، افسوس، که مردمى گذشتند و پیش از آنکه هدایت یابند بمردند و گمان بردند که مؤمن هستند ولى از آنجا که نمى‌دانستند مشرک بودند، هر که از درب خانه در آید ره یافته و آنکه راهى غیر از در پیش گیرد راه هلاکت پیموده. خدا اطاعت ولى امرش را بطاعت رسولش پیوسته و طاعت رسولش را بطاعت خودش، پس هر که از والیان امر اطاعت نکند خدا و رسولش را اطاعت نکرده و همانست اقرار به آنچه از طرف خداى عزوجل نازل گشته که فرموده است (۳۱ سوره ۷) (((در هر مسجدى پوشاک زیور به تن کنید))) و خواهش نمائید و بجوئید خانه‌هائى را که خدا اجازه داده رفعت گیرند و نامش در آنها برده شود، زیرا خدا بشما خبر داده که آنها (۳۶ سوره ۲۴) (((مردانى باشند که هیچ تجارت و داد و ستدى ایشان را از یاد خدا و گزاردن نماز و دادن زکات باز ندارد و از روزى که دلها و دیده‌ها در آن دگرگون شود بیم دارند))) همانا خدا فرستادگانش را براى امرش برگزید و سپس ایشان را باور دارندگان به بیمهاى خویش انتخاب کرده و فرموده (۲۴ سوره ۳۵) (((هیچ امتى نیست مگر اینکه در میانشان بیم رسانى بوده است))) گمراه شد آنکه ندانست و ره یافت آنکه بینا و عاقل گشت. خداى عزوجل فرماید (۴۶ سوره ۲۲) (((نکته ایست!! دیدگان کور نیست بلکه دلهائى که در سینه‌هاست کور است))) چگونه ره یابد کسى بینا نیست و چگونه بینا شود کسى تفکر نکند. از رسول خدا و اهل بیتش پیروى کنید و به آنچه از نزد خدا نازل گشته اعتراف نمائید و در پى نشانه‌هاى هدایت روید، زیرا که ایشان علامات امانت و تقوایند و بدانید که اگر کسى عیسى بن مریم را انکار کند و به پیغمبران دیگر اعتراف نماید، ایمان ندارد.
روشنى گاه را بجوئید و راه پیمائید و آثار پشت پرده (امام پنهان و یا اخبار و احادیث و یا عنایات مخصوص خدا) را بخواهید تا امر دینتان کامل شود و بخداى پروردگارتان مؤمن شوید.
شرح حدیث(به معرفت نمی‌رسید تا آنکه تصدیق کنیدو تصدیق کننده نمی‌شوید مگر این که تسلیم باشید پس عمل صالح را از کسی که معرفت داشته باشد می‌خرند
معرفت به خدا و رسول، خدا است
باید تصدیق کند این پیغمبر خدا است و این از جانب خدا است واین هرچه می‌گوید از جانب خدا است تصدیق کند
اما وقتی تصدیق او می‌کنید که تسلیم اوباشید
صدیقین یک درجه پایین‌تر از انبیاء هستند و صدیق کسی است که هر چی پیامبر ص می‌فرماید
می‌گوید تو درست می گویی و تسلیم پیامبر ص است، امیرالمؤمنین ع صدیق اکبر است ولی خیلی‌ها بودند که تسلیم نبودند
پس تمام اینها گفته می‌شود که این جمله روشن شود
شما صالح نمی‌شوید تا معرفت پیدا کنید معرفت پیدا نمی‌کنید تا تصدیق کنید و تصدیق نمی‌کنید تا تسلیم باشید
در ادامه حدیث فرمود: اینها ابواب اربعه است که اولش درست نمی‌شود مگر به آخرش، یعنی جدا جدا نیست که بتوانید صالح باشید و تسلیم امام نباشید
بتوانید صالح باشید معرفت نداشته باشید واین ها باهم هستند.
گمراه شدن اصحاب ثلاثه یعنی سه تا را قبول داشته باشند وتسلیم نباشند
کسی که این چهار تا را باهم نداشته باشد
خداوند نمی‌پذیرد مگر عمل صالح و عمل صالح شرط دارد
و خداوند قبول نمی‌کند مگر وفا به شروط و عهدها را ” وَأَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ”
به امامی که از جانب خدا است
وفا کنید تا من به عهدم که دخول به بهشت است وفا کنم
عهد خدا امامت است
البقره
وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّیَّتِی قَالَ لَا یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ
وقتی خدا ابراهیم را با حوادثی مهم امتحان کرد و وی را در امتحان موفق ساخت، فرمود: «من تو را امام مردم کردم.» گفت: «از نسلم چطور؟» فرمود: «البته عهدمن به ظالمان نمی‌رسد.»(۱۲۴)
پیامبر اکرم ص فرمودند:
من کنت مولاه فهذا علی مولاه؛
وقتی نپذیرفتند وفا نکردند
چگونه باید سلوک کنند و راه کدام است وکدام طرف باید بروند؟
خداوند در قرآن فرمودند:
طه
وَإِنِّی لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَىٰ
همین من، آمرزنده‌ی آن کسی هستم که توبه کند و ایمان بیاورد و خطاهایش را با کار درست جبران کند و آنگاه هدایت شود. (۸۲)
فرمود: پذیرفته نمی‌شود مگر به شرط آن که عمل صالح به معرفت است، معرفت به تصدیق و تصدیق به تسلیم است، وقتی این کارها را انجام می‌دهد آنگاه هدایت می‌شود
روایت: آن موقع به باطن ولایت ما وصل می‌شود
الحمدلله علی الولایه