حدیث سی و چهارم

به شرح استاد محمد مهدی معماریان:

لد- صحیفه ثانیه سجادیه که جناب شیخ حر عاملى صاحب وسائل جمع‏آورى فرموده است: و کان من دعائه علیه السلام فى مناجاه العارفین:
بسم الله الرحمن الرحیم الهى قصرت الالسن عن بلوغ ثنائک کما یلیق بجلالک.
و عجزت العقول عن ادراک کنه جمالک، و انحسرت الابصار دون النظر الى سبحات وجهک. و لم تجعل للخلق طریقا الى معرفتک الا بالعجز عن معرفتک.
الهى فاجعلنا من الذین توشجت أشجار الشوق الیک فى- حدائق صدورهم. و أخذت لوعه محبتک بمجامع قلوبهم فهم الى أوکار الافکار یأوون. و فى ریاض القرب و المکاشفه یرتعون.
و من حیاض المحبه بکأس الملاطفه یکرعون، و شرائع المصافاه یردون. قد کشف الغطاء عن أبصارهم. و انجلت ظلمه الریب عن عقائدهم و ضمائرهم. و انتفت مخالجه الشک عن قلوبهم و سرائرهم.
و انشرحت بتحقیق المعرفه صدورهم. و علت لسبق السعاده فى- الزهاده هممهم. و عذب فى معین المعامله شربهم. و طاب فى مجلس الانس سرهم. و امن فى مواطن المخافه سربهم. و اطمأنت بالرجوع الى رب الارباب انفسهم. و تیقنت بالفوز و الفلاح أرواحهم. و قرت بالنظر الى محبوبهم أعینهم. و استقر بادراک السؤال و نیل المأمول قرارهم. و ربحت فى بیع الدنیا بالاخره تجارتهم.
الهى ما ألذ خواطر الالهام بذکرک على القلوب. و ما أحلى المسیر الیک بالاوهام فى مسالک الغیوب. و ما أطیب طعم حبک،
هزار و یک نکته، ص: ۵۷۵
و ما أعذب شرب قربک. فأعذنا من طردک و ابعادک. و اجعلنا من أخص عارفیک و أصلح عبادک، و أصدق طائعیک، و أخلص عبادک. یا عظیم یا جلیل یا کریم یا منیل برحمتک و منک یا ارحم الراحمین.
(ص ۴۰ ط مصر ۱۳۲۳ ه) له- امیر المؤمنین علیه السلام در وصیت بفرزندش محمد بن حنفیه فرمود: … و علیک بتلاوه القرآن (بقرائه القرآن- خ) و العمل به و لزوم فرائضه و شرائعه و حلاله و حرامه و أمره و نهیه و التهجد به و تلاوته فى لیلک و نهارک فانه عهد من الله تعالى الى خلقه فهو واجب على کل مسلم أن ینظر فى کل یوم فى عهده و لو خمسین آیه. و اعلم أن درجات الجنه على عدد آیات القرآن فاذا کان یوم القیامه یقال لقارى القرآن اقرأ و ارق، فلا یکون فى الجنه بعد النبیین و الصدیقین أرفع درجه منه.
(آخر من لا یحضره الفقیه و وافى فیض ج ۱۴ ص ۶۵) و به همین مضمون جناب ثقه الاسلام کلینى در کتاب فضل القرآن کافى (اصول کافى معرب ج ۲ ص ۴۴۳) به اسنادش از حفص از باب الحوائج الى الله امام هفتم روایت کرده است که امام علیه السلام به حفص فرمود:
یا حفص من مات من اولیائنا و شیعتنا و لم یحسن القرآن، علم فى قبره لیرفع الله به من درجته فان درجات الجنه على قدر آیات القرآن، یقال له اقرأ و ارق فیقرأ ثم یرقى.
یعنى اى حفص هر کس از اولیا و شیعه ما بمیرد و قرآن را نیکو نداند، در قبرش بدو تعلیم مى‏دهند، تا خداوند درجت او را بالا برد، چه این که درجات جنت بر قدر آیات قرآنست به او گفته مى‏شود: بخوان و بالا برو، پس مى‏خواند و بالا مى- رود.
هزار و یک نکته، ص: ۵۷۶
این دو حدیث شریف را که از غرر احادیث‏اند و حامل اسرارى از درجات انسان و آیات قرآن و حکم قرائت و قبر در هر نشأه به وزان آن نشأه، و تکامل برزخى مى‏باشند در رسائل دیگرم و به خصوص در رساله قرآن و انسان شرح و بیان نموده‏ایم.

جلسه ۱ دانلود

جلسه ۲ دانلود

جلسه ۳ دانلود

جلسه ۴ دانلود

جلسه ۵ دانلود

جلسه ۶ دانلود

جلسه ۷ دانلود