حدیث سی و پنجم

به شرح استاد محمد مهدی معماریان:

له-امیر المؤمنین علیه السلام در وصیت به فرزندش محمد بن حنفیه فرمود: . . . و علیک بتلاوه القرآن (بقراءه القرآن- خ)  و العمل به و لزوم فرائضه و شرائعه و حلاله و حرامه و أمره و نهیه و التهجد به و تلاوته فى لیلک و نهارک فانه عهد من الله تعالى الى خلقه فهو واجب على کل مسلم أن ینظر فى کل یوم فى عهده و لو خمسین آیه. و اعلم أن درجات الجنه على عدد آیات القرآن فاذا کان یوم القیامه یقال لقارى القرآن اقرأ و ارق، فلا یکون فى الجنه بعد النبیین و الصدیقین أرفع درجه منه.
(آخر من لا یحضره الفقیه و وافى فیض ج ۱۴ ص ۶۵) و به همین مضمون جناب ثقه الاسلام کلینى در کتاب فضل القرآن کافى (اصول کافى معرب ج ۲ ص ۴۴۳) به اسنادش از حفص از باب الحوائج الى الله امام هفتم روایت کرده است که امام علیه السلام به حفص فرمود:
یا حفص من مات من اولیائنا و شیعتنا و لم یحسن القرآن، علم فى قبره لیرفع الله به من درجته فان درجات الجنه على قدر آیات القرآن، یقال له اقرأ و ارق فیقرأ ثم یرقى.
یعنى اى حفص هر کس از اولیا و شیعه ما بمیرد و قرآن را نیکو نداند، در قبرش بدو تعلیم مى‏دهند، تا خداوند درجت او را بالا برد، چه این که درجات جنت بر قدر آیات قرآنست به او گفته مى‏شود: بخوان و بالا برو، پس مى‏خواند و بالا مى- رود.
هزار و یک نکته، ص: ۵۷۶
این دو حدیث شریف را که از غرر احادیث‏اند و حامل اسرارى از درجات انسان و آیات قرآن و حکم قرائت و قبر در هر نشأه به وزان آن نشأه، و تکامل برزخى مى‏باشند در رسائل دیگرم و به خصوص در رساله قرآن و انسان شرح و بیان نموده‏ایم.

جلسه ۱ دانلود

جلسه ۲ دانلود