غدیر و کربلا

بسم الله الرحمن الرحیم

غدیر و کربلا

غدیر خم روز معرفی ولایت بود به مومنان درحضور کسان و ناکسان
وهمه حاضران مامور ابلاغ این امر به غایبان شدند
اما آنجا همه جمع حاضر نبودند بلکه برخی فقط ناظر بودند وبه نعمت ولایت کافر بودند
در غدیر بفرمان حی قدیر همگان موظف به بیعت با امیر شدند
پس عهد بستند ولکن بعد از اندکی شکستند
عهدنابستن از آن به که ببندی ونپایی

بخ بخ بر زبانها بود و سینه ها مملو از کینه ها
اما آنانکه در آن یوم مشهود وعهد معهود حاضر بودند بدین ترانه مترنم بودندکه عهدما امروزی نیست بلکه

درازل بست دلم باسرزلفت پیوند

بیعت و پیوند و پیمان همان وابستگی و پیوستگی و دلبستگی است که عاشق را به معشوق مجذوب ساخته و طالب را به مطلوب و محبوب دوخته است لاجرم

تاابد سر نکشد وز سر پیمان نرود

واینان همان قلیلی هستند که درکتاب رب الارباب میخوانی
وقلیل من عبادی الشکور

اما کربلا روز برداشتن بیعت است

تا نه هرکس خویش بیرونی بود
کربلا دور باش است تا هرکس از اغیار که در کنار یار ایستاده جدا افتد
وآنکس که در ازل پیمان بسته، پیوسته برجا ماند
بیعت بیع و خرید وفروش است !

دربیعت غدیر جان می فروشند تا جانان بخرند !دنیا می دهند تا عقبی ببرند
ودر کربلا سر می دهند تا به خلوتگه سرّ مولا برسند
در غدیر خلق کثیراند و در کربلا قربانیان قلیل
غدیر جای لبیک گفتن است و کربلا محل لبیک شنیدن
درغدیر ابلاغ است و در کربلا بلوغ

در غدیر صبر میکنند تا کاروانیان گرد آیند ودر کربلا صبر میکنند تا دشمنان اجتماع نمایند
در غدیر دست امام بر دست پیامبر بلند میشود ودر کربلا سر امام بر نیزه ها مرفوع
غدیر در کنار برکه آب است و همگان سیراب و کربلا کنار فرات اما نوشیدنش ممنوع

در غدیر ولایت شاهد است و درکربلا شهید
لاجرم غدیریان کربلائی ناجی اند وسعید
خوشا آن غدیری که کربلایی شد

سایت ادبستان معرفت-استاد محمد مهدی معماریان ساوجی.