غضب و کظم غیظ
بسم الله الرحمن الرحیم
غضب و کظم غیظ
غضب حالتی نفسانیست که باعث بر اذیت انسان میشود
یا بهتر بگویم امریست که وقتی وارد در قلب میشود آن را پر میکند و این پر شدن قلب باعث ضیق و تنگی آن میگردد به نحوی که صاحب غضب از این حالت در رنج قرار میگیرد و اذیت میشود
و میخواهد با بیرون ریختن آن از قلب خود به راحت برسد
و بیرون ریختن آن جز بوسیله انتقام ممکن نیست یعنی باید آن وارد را بصورت عذاب بر سر کسی که مورد غضب قرار گرفته خالی کند و به آن شخص منتقل نماید تا تشفی پیدا کند یعنی از آن اذیت راحت شود
پس کسیکه سعه صدر دارد بخاطر گستردگی قلبش دیر غضب میکند چون هر امر کوچکی نمیتواند قلب او را پرکرده او را اذیت نماید
بر عکس کسیکه زود غضب میکند بیانگر ضیق و تنگی قلب اوست
اما اگر کسی غضب کرد و آن را منتقل به دیگری نکرد و در سینه خود آن غضب را نگهداشت موجب سعه صدر او گردیده و قلبش را وسعت میبخشد و گنجایش نفس او را بالا میبرد
و این رمز کظم غیظ است که در اخبار واحادیث نبوی و ولوی به آن توصیه شده ایم
البته ناگفته نماند گاهی این اعمال غضب بصورت غیبت و ناسزا گفتن ظاهر میشود و گاه بصورت صدمه و لطمه زدن به جسم شخص مورد غضب
پس هرگاه برکسی غضب کردی خشم خود را فرو خورده و آن را منتقل به دیگری نکن که این وارد در قلب بصورت غضب خود از الطاف خفیه الهی است
یعنی مهمان قلب توست و جایز نیست انسان مهمان خود را از خانه خود بیرون نماید که این کار با کرامت نفس انسانی در تضاد است
و انسانها فطرتا کسی را که غضب خود را در سینه نگه میدارد بزرگ داشته او را تکریم میکنند چون رسم مهمانوازی مختص انسانهای بزرگوار و کریم است
(والکاظمین الغیظ و العافین عن الناس والله یحب المحسنین)
در تکمله بحث غضب وکظم غیظ گوئیم
تاویل این امر یعنی وارد غضبی در انسان کبیر که عالم خارج باشد میهمانهای حضرت لوط ع هستند
همان مهمانهایی که شهر سدوم و عمورا که شهر لوط ع بود را عذاب کرده زیرو رو ساختند
این میهمانها که درخانه لوط ع وارد شدند آنان قصد دست درازی به آنان نمودند
وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَیْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْیُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ
ﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎﻧﺶ [ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ] ﻛﺎم ﺟﻮﻳﻲ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ، ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺩﻳﺪﮔﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﻛﺮﺩﻳﻢ ; ﭘﺲ [ ﮔﻔﺘﻴﻢ : ﻃﻌﻢِ ]ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﻫﺸﺪﺍﺭﻫﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻴﺪ .
وَلَقَدْ صَبَّحَهُم بُکْرَهً عَذَابٌ مُّسْتَقِرٌّ
ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺭ ﺳﭙﻴﺪﻩ ﺩم ﻋﺬﺍﺑﻲ ﭘﻴﮕﻴﺮ ﻭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ .(٣٨) قمر
این میهمانها همان وارد غضبی است که در خانه قلب انسان وارد میشود لکن اینجا لوط ع انسان کامل است ومیهمانهای او صورت غضب الهی هستند که باخروج از خانه قلب او تمام شهر را نابود میکنند
والبته همین فرشتگان در قبل میهمان حضرت ابراهیم ع بودند آنگاه به نزد لوط ع آمدند
زیرا ابراهیم ع حجت اکبرالهی بود که فیض از قلب او به زیر دستان او افاضه میشود
چه فیض صورت رحمت داشته باشد وچه صورت غضب وعذاب داشته باشد
سایت ادبستان معرفت-استاد محمد مهدی معماریان ساوجی.