هفته نامه

بسم الله الرحمن الرحیم
خلاصه جلسه تاریخ ۹۳/۰۱/۲۱
و رجله زیاره العلماء:
نکته۱: نفْسِ قدم برداشتن در راه علم اهمیت دارد؛ چرا که در همین گام برداشتن است که انسان سالک بسیاری از عنایات و فیوضات الهی را دریافت می کند و گام به گام می چشد.
نکته۲: عالمی که به زیارت علماء نرود پا ندارد، یعنی سیر ندارد.
نکته۳: بعضی از اهل سلوک می ایستند و فقط به درب خانه علمای ربانی نگاه می کنند چرا که این در ، محل تردّد فرشتگان الهی است که قرآن مجید فرماید: “وأتوا البیوت من أبوابها“. و بر این عمل در روایات، بسیار تأکید شده است.
و همّته السّلامه:
نکته۴: همت عالم در سلامت دین اوست؛ که در بحبوحه ای که دنیا و شهوت و غضب و شیاطین از هر طرف حمله ورند که دین او را به هر طریق بگیرند، همت و توجه او به این است که دین خود را حفظ کند.
و حکمته الورع:
نکته۵: ورع یعنی پرهیز از شبهات در حالیکه تقوا پرهیز از گناهان است؛ پس ورع بالاتر از تقواست.
نکته۶: حکیم کسی نیست که صرفاً فلسفه و حکمت می داند؛ بلکه حکیم آن کسی است که با تقوا و پرهیز از گناهان و شبهات به رتبه عالم غیر معلَّم می رسد، طوریکه “جرت ینابیع الحکمه من قلبه علی لسانه” (که فرمود: إتقو الله یعلمکم الله)
نکته۷: فرموده اند “المؤمن کیّص” یعنی مؤمن زیرک است و از زیرکی مؤمن است که بسیار در یاد مرگ است و یاد مرگ انسان را از گناهان و شبهات پرهیز می دهد که می شود حکیم.

و مستقرّه النّجاه:
نکته۸: عالم جایی نمی نشیند که زیرش آب برود! و در آنجا هلاکت باشد. تمام شئون و حرکات و اعضایش در سلامت اند؛ السلام علی الرأس المرفوع…
نکته۹: سؤال چگونه اهل نجات شویم؟ جواب قرآن این است که انسان با شکر می تواند نجات یابد. که در سوره قمر فرماید:
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیهمْ حَاصِبًا إِلَّا ءَالَ لُوطٍ نجّینَاهُم بِسَحَرٍ(۳۴) نِّعْمَهً مِّنْ عِندِنَا کَذَالِکَ نجزِى مَن شَکَرَ(۳۵)
(همانا فرستادیم بر ایشان سنگریزه، جز خاندان لوط که رهائیشان دادیم به سحر (۳۴) نعمتى از نزد ما، بدینسان پاداش دهیم آن را که سپاس گزارد (۳۵). ترجمه معزّی)
نکته۱۰: شکر، دو نوع است: یکی شکر معرفتی و لسانی و دوم شکر عملی
شکر اول این است که انسان نعمت را از خدا ببیند و بس. و در مقام اظهار هم شکراً لله بگوید. که خاصیت این شکر ازدیاد نعمت است که فرمود:
“وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئنِ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ وَ لَئنِ کَفَرْتم إِنَّ عَذَابىِ لَشَدِید(۷)”
( و هنگامى که اعلام کرد پروردگار شما اگر سپاس گزارید هر آینه بیفزایم شما را و اگر کفر ورزیدید همانا عذاب من است سخت (۷))
جناب عاصف بن برخیا درباره قدرت طی الأرض عجیب خود فرمود: “هذا من فضل ربی لیبلونی ءأشکر أم أکفر”
و اما شکر دوم که باعث نجات است همان استفاده درست از نعمت است. قوم لوط حلال خدا را رها می کردند و بر حرام اصرار می ورزیدند اما آل لوط چنین نکردند لذا از نجات یافتگان شدند.
نکته۱۱: رسول خدا در ضمن بیاناتی به جناب ابوذر می فرمودند که وقتی تو با همسرت آمیزش می کنی خداوند چقدر ثواب به تو عنایت می کند و… ابوذر تعجب کرد و عرض کرد یا رسول الله اما ما با این کار یک لذتی می بریم با این حال خدا پاداش میدهد؟! فرمودند: بلی. همانطور که زنا عقاب دارد ازدواج هم ثواب دارد. که زنا می شود کفر و ازدواج می شود شکر.

نکته۱۲: عالم حقیقی قرارگاهش نجات است. هرجا که او می ایستد نجات آنجاست؛ اگر سکوت می کند اگر حرف می زند و… چرا که برنامه اش روی حساب است.
نکته۱۳: اهل بیت عصمت و وحی علیهم السلام کشتی های نجاتند.
” رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله قال: إنّ مثل أهل بیتی فی أمّتی کمثل سفینه نوح فی قومه، من رکبها نجا و من تخلّف عنها غرق‏.”
و اگر عالم ، مستقر و جایگاهش نجات است بدین سبب است که در کشتی ولایت ایشان قرار گرفته است.
نکته۱۴: اهل بیت همه کشتی های نجاتند ولی در این میان، کشتی حسین بن علی علیهماالسلام أسرع است. إن الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه.