۱۴۰۰-۴-۵ شرح عیون جلسه ۲۶۸

شنبه ۱۴۰۰/۴/۵  / درس عیون
موضوع  ” شرح عین ۴۰
از صدر الدین قونوی اعجاز البیان فی تاویل القران
۳- حصول علم ذوقی درست ناشی از کشف کامل صحیح بعد از عنایت الهی متوقف بر تعطیل قوای ظاهری و باطنی است .
بالاترین نوع علم شهودی وحی است .
کشف صحیح و کشف غلط داریم که از جانب شیطان است و یا از ناحیه نفس خود سالک است.
تشخیص کشف صحیح و غلط موازین دارد.
اول باید عنایت الهیه شامل حال طرف بشود و یک سری شرایط دارد.
برای دریافت باید قوای ظاهری و باطنی تعطیل باشد چون مزاحم کشف هستند..
چکار کنیم خیالات ارام باشد و فکر انسان این طرف و انطرف نرود؟ ایت الله بهجت می فرماید در موقع نماز خیال مثل اسب سرکش است که فرار میکند و می رود تا متوجه شدی رفته نباید بگذاری برود باید بروی او را بیاوری
یک مدت کوتاه این کار را انجام بدهی دیگر خیال دنبال کار خودش نمی رود حاضر است.
در طول روز مراقبت بیشتر باشد در نماز حضور بیشتر میشود
قوا باید تحت نفس باشد نه نفس تحت ولایت قوا باشد .
در موقع ذکر همه قوا  باید ساکت و ساکن باشند
حالا اینجا یک بحث دیگر است . اینکه دل را از اعتقاد خالی کنیم چون اعتقادات به کشف رنگ می دهند..
همینطور اعتقاداتی  که انسان به اموری دارد در دریافتهای او اثر دارد .در موقع ذکر باید خود را از همه چیز خالی کند.
جناب حافظ
خاطرت کی رقم فیض پذیرد هیهات.
مگر از نقش پراگنده ورق ساده کنی.
حتی اعتقاد به خدا، طرف خدایی در ذهن خودش دارد و او را خدا می داند، یک تعینی در ذهن خود بعنوان خدا دارد ، باید تمام را کنار بگذارد تا جلوه  صورت بگیرد و ان جلوه صاف باشد.
جناب ابن سینا (کسیکه عرفان را برای عرفان بخواهد مشرک شده است و اینها در وادی معرفت شرک است،
از ایت الله بهجت سوال شد سلوک مقدمه است یا جذبه؟ فرمود بنده باید بندگی کند، اینها از جانب خدا می اید.
تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن. که خواجه خود روش بنده پروری داند.
بعد از تعطیل قوا و فارغ شدن دل از هر چیز غیر از حق
جناب حافظ
فراق و وصل چه باشد رضای دوست طلب.
که حیف باشد از او غیر او تمنایی.
دنبال رضای خدا باشید در هر چیز که هست.
به زبان ذکر گفتن خوب است ولی ذاکر حقیقی خداوند شرایط دارد .
*انگاه روی اوری به حق است به آن گونه که حق خود را می داند،
در موقع ذکر انسان به چه چیز توجه کند؟
«آنچه پیشت به غیر آن ره نیست/
غایت فکر توست، الله نیست
توجه به خداوند: خدایی که الان من در محضر او هستم و من نمیدانم که خودش، خودش را میداند و خودش به خودش علم دارد اینگونه یاد کردی خدا را ذکر خدا گفته ای
توجه اجمالی کل بدون هیچ قید و تعین اعتقادی ، چون خداوند بزرگتر از فکر و ذهن تو است و بزرگتر از اعتقاد تو است.
ان خدایی که خودش، خودش را میداند
اینها کلید کشف است در موقع ذکر و عبادت به کشف میرسد .
امام صادق ع: کسی۵۰ سال نماز خوانده دو رکعت نمازش قبول نشده
«إِنَّ الصَّلاهَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَر» گویای اهمیت و تأثیر نماز در نهی نمودن انسان از بدی‌ها و اعمال زشت است.
با نماز انسان نورانی میشود و طرف گناه نمی رود غیر از این انسان نماز نخوانده است.
هرچه بخداوند توجه کنی ، کم توجه کرده ای چون خداوند سبوح است، هر چه سیر کنی به ساحل نمی رسی.
لذا خداوند را محدود نکن تا تجلی صورت بگیرد
جویی جذب الهی در طریقت
به از خروار تقوی در شریعت .

چون اویس از خویش فانی گشته بود
آن زمینی آسمانی گشته بود
*توحد عزم ، در قلبش هزار خواسته است ، پول و پست ووووو
، یک چیز فقط درقلب باشد و آن  رسیدن به حق توحد عزم یعنی این
ای نُه دله ی ده دله، دل یک دله کن
صراف وجود باش و خود را یله کن
یک صبح به اخلاصٍ بیا بر درما
گر کام تو برنیامد، آن گه گله کن
اقا سیدعلی قاضی، فرمود طریقه احراق پیش بگیرید ، جز خدا کنار بگذارید ، جز به خدا توجه نکن.
و جمعیت، بحث توجه عزم است،
شخصی خدمت امام صادق ع رسید و پرسید چه کار کنم همیشه با شما باشیم ، فرمودند برو و آب نخور ووووو بعداز مدتی
امد پیش حضرت و گفت فقط آب میبینم حضرت فرمود، باید اینطور تشنه ما بشوی ما را می بینی
باید توحد پیدا کتی و جمعیت و جمع شوی برای دیدار ما
جناب حافظ
ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کنی. اسباب جمع داری و کاری نمی‌کنی.
جناب ابن عربی در توحد عزم در کتاب نقش الفصوص می فرماید، جمعیت انسان ان مقام قران است ، اگر کسی به جمعیت خود برسد به قران خودش دست پیدا کرده ان موقع تصرف انجام می دهد.

حضرت یوسف ع با جمعیت می خواست فرار کند از دست زلیخا لذا درها برویش باز میشد
یکی از چیزها که جمعیت می اورد سکوت است کنترل زبان
رسول خدا فرمود، کسیکه زبان خود را کنترل کند گویا به تمام قرآن عمل کرده است.
* اخلاص کامل، اخلاص در عمل، هر کاری برای دیگران ، پدر و مادر وووو همه برای خدا باشد،
انسان خدا را موثر بداند
«لا مؤثر فی الوجود الا الله
خالص برای موثر کار کند چون کسی دیگر