۱۴۰۰-۲-۳۰ اصول کافی اسماء حسنی

پنجشنبه ۱۴۰۰/۲/۳۰(اصول کافی)

حدیث (۴)
در ذیل ایه
لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ
امام صادق ع” فرمودند بخدا قسم ما هستیم اسماء حسنی،
خداوند “که قبول نمی کند خداوند عملی را مگر به معرفت ما ،
اینکه امام اسماء خداست یعنی چه؟ اسم از سمه “به معنی علامت است ، اسم علامت شخص است، خدا یک اشتراک لفظی است مصداقش باید با اسم مشخص شود،

عارف که شدی بحق امام هر چه کنی از تو می خرند،
جناب حافظ می فرماید
خوبی پیر مغان بین که چو ما بد مستان/
هر چه کردیم به چشم کرمش زیبا بود /

《حدیث ۵ 》
خداوند ما را افرید ون یکو آفرید، صورتگری کرد و نیکو صورتگری کرد و خداوند ما را چشم خود قرار داد در میان بندگانش  و زبان گویای خود در خلقش قرار داد، و ما را دستان گسترده خویش بر بندگان بر رأفت و رحمت قرار داد
و ما را وجه خود قرار داده که از ان بسوی او می ایند،
و ما را بابی قرار داد که دلالت بر او می کنیم. و خزینه داران خدا در آسمان و زمین،
بوسیله ما درختان میوه می اورند و گوارا میشوند و میوه ها می رسند و چشمه ها جاری میشود و بوسیله ما باران از اسمان  می بارد و بیرون میاید و رشد می کند گیاهان زمین، و به بندگی ما خدا بندگی میشود و اگر ما نبودیم خدا پرستش نمی شد.
در قران ( یدالله، دست خدا )(وجه الله ، روی خدا)
ایا خداوند دست دارد؟
بلی اما باید دانست که لیس کمثله شیء، هیچ چیز مثل خدا نیست،
خدا دست دارد چون خودش فرموده ، ید الله ، مثل دست ما نیست ، لیس کمثله شیء  است،
دست خدا قدرت خداست
در اینجا دست خدا یعنی چه؟ زبان خدا یعنی چه؟ خداوند منزه است مثل ما زبان داشته باشدوووو
پس لسان الله یعنی چه؟
خداوند ما افرید و نیکو افرید ، او ما را صورتگری کرده، ما را چشم خودش در بندگانش قرار داده،
چشم یکی از معنای ان لطف است، وقتی میگویی نگاه کن بمن یعنی لطف کن توجه کن به ما،

خداوند به تمام موجودات توجه دارد اگر انی توجه نکند معدوم میشوند موجودات ، اما اینجا توجه خاص است  امام لسان خدا است، حرف خدا را از امام باید شنید .
و دستان گسترده خدا، باز کرده به رافت  و رحمت که هر چه می خواهید بردارید،
دست ، قدرت خداست ، امام قدرت خداست،
از،کدام طرف برویم خدا راهمان بدهد از طرف ( امام ) بروید خدا راه می دهد.
باب الله و درب خدا ما هستیم .
کلا در قران و ادعیه می گوید چشم خدا ، دست خدا، راه خدا وووووو همه اینها  منظور امام و انسان کامل است.
در میان مکانها ، یک قسمت قبله مکانی است،
در میان انسانها هم یک انسان هست از جانب خدا ، امام است.

قبله و امام را خدا مشخص میکند که هرکسی بطرف ان برود بطرف خدا می رود.
هر کسی غیر از امام ادعای امامت کند اهل جهنم است .
ما خزنیه داران خدا در آسمان و زمین هستیم، هر چه می رسد بواسطه امام است امام واسطه فیض در تمام عالم است حتی به کفار ، رزق خلایق به دست امام است،
بوسیله ما باران از اسمان می اید،
أَمَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنْزَلَ لَکُمْ مِنَ السَّمَآءِ مَآءً فَأَنْبَتْنَا بِهِ حَدَآئِقَ ذَاتَ بَهْجَهٍ مَا کَانَ لَکُمْ أَنْ تُنْبِتُوا شَجَرَهَآ ۗ أَإِلَٰهٌ مَعَ اللَّهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ یَعْدِلُونَ
یا آنکه آفرید آسمانها و زمین را و فرستاد برای شما از آسمان آبی پس رویانیدیم بدان باغستانی خرّم نرسد شما را که برویانید درختش را آیا خدائی است با خدا بلکه ایشانند قومی کجروان‌(۶۰)
لکم،  برای شما باران رانازل میکند برای شما یعنی مومنبن ، خطاب قران با مومنین است مومنین قلیل هستند
وَمَآ أَکْثَرُ النَّاسِ وَلَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنِینَ
و نیستند بیشتر مردم و هر چند آرزومند باشی باورکنندگان‌(۱۰۳)
سبزه و زمین و روییدن زمین بخاطر ما و واسطه ما می روید در بعضی از روایت میفرمتید بخاطر شیعیان ما است.
و به عبادت ما خدا پرستیده میشود و اگر ما نبودیم خدا پرستیده نمیشد.
روایت، ائمه دعا می کردند در فتنه ها، شیعیان ما را حفظ کن اگر اینها از بین بروند تو پرستیده نمیشوی و بنده حقیقی در روی زمین نداری.
عبادت حقیقی از آن ماست،
خداوند در سایه حجتش پرستش میشود و شناخته میشود.
اگر حجت خدا نباشد انسانها صورت ذهنی خودشان را می پرستند.

《حدیث۶》

هنگامیکه دل ما را به درد اوردند از ایشان انتقام گرفتیم
فَلَمَّآ آسَفُونَا انْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِینَ
تا گاهی که به خشم آوردند ما را کین کشیدیم از ایشان پس غرق ساختیم ایشان را همگی‌(۵۵)
برای خداوند حالی بر حالی سبقت نمی گیرد
کل متغییر حادث، خداوند متغییر نیست چون در اینصورت حادث میشود پس معنی تاسف برای خداوند چیست؟.
امام صادق ع، خداوند دلش به درد نمی اید مثل ما تاسف نمیخورد.
خداوند خلق کرده اولیایی را برای خودش
(در قران امده ، به حضرت موسی گفت تورا درست کردم برای خودم اصطنعتک لنفسی.)
امام دلش به درد می اید و راضی میشود انها مخلوق و محبوب خدا هستند.
مولانا می فرماید
تا دل مرد خدا ناید به درد
هیچ قومی را خدا رسوا نکرد.
خداوند رضایت اینها را رضایت خودش قرار داده و ناراحتی اینها ناراحتی خداست،
حدیث نبوی” رسول الله فرمودند کسیکه فاطمه را اذیت کند مرا اذیت کرده و کسیکه مرا اذیت کند خدا را اذیت کرده.
انها را دعوت کننده بسوی خودش قرار داد،
دعوت به اسلام یک بحث دارد و دعوت بسوی خدا بحث جدا دارد.

در قران
وَدَاعِیًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِیرًا
و خواننده‌ای بسوی خدا به فرمانش و چراغی درخشان‌(۴۶)
در حدیث کمیل ، امیرالمومنین ع از کمیل پرسید  اگر یک انسان متقی و پاک برود به بلاد کفر ، ایا اجازه دارد آنها را بسوی خدا دعوت کند؟ نه بخدا قسم، مگر از جانب خدا به او اذن داده شود.
کسانیکه داعیا الی الله هستند از جانب خداوند اجازه دارند
چون اینها از خدا هستند و خدا اینها را برای نفس خودش افریده.

زیارت جامعه کبیره ، بین من و خدا گناهانی است ، اگر شما راضی بشوید خدا میگذرد،
الحمدلله علی الولایه